Nieuws

VTTL, Speelweek 4
Allereerst was daar Christophe een beetje te laat, zijn moeder wist uiteindelik te melden dat hij op komst was. De GPS gaf aan dat we 1840 zouden gaan arriveren. Na wat omzwervingen in de Namense bush was onze bestemming bereikt zo sprak onze reisleider, wij konden slechts een judozaal ontwaren. Gespannen liepen wij deze richting uit gewapend met onze sportzak, totdat een tandeloze Walekop ons sommeerde om de auto weer in te gaan op weg naar de echte Rue Vigneron. Voor deze straat moest verplicht een stoeprandje als hindernis worden genomen, maar daar waren we dan. In Wateringen (Nederland) waar ik de laatste 2 jaar van mijn pingpongloopbaan doorbracht hadden we ook een op beton gelijkende vloer, het verschil met Falisolle is dat Falisolle daar luchtsleuven (scheuren) in had aangebracht voor de broodnodige ventilatie. Verder was het zo dat de nooduitgang open stond om het vertrek verder te laten doortochten.
Nadat Anja had ontdekt dat na twee slagenwisselingen het effect uit de bal verdwenen was sloeg ze toch nog 2 punten bij elkaar, een prestatie die Wim helaas dit keer niet wist te evenaren of te overtreffen. Zelfs de wetenschap dat Jean-Paul en Patrick helemaal naar de Province de Namur waren gekomen om hem door dik en dun te steunen kon hem niet aanzetten tot grootse daden, al maakte zijn winstpunt uiteindelijk wel het verschil tussen 1 en 2 punten. Met een beetje gevoel voor dramatiek kun je zeggen dat Wim matchwinner was. Als Christophe wat zorgvuldiger met zijn kansen had omgesprongen had onze ploeg totaal niet in de problemen gekomen. Helaas had Christophe in 2 van de 4 partijen niet door dat de bel ook tot de 11 gaat en niet tot de 9. Erg blij waren we met het feit dat hij zijn aantal winstpartijen in de A-ploeg op deze zaterdag verdrievoudigde. Ikzelf sloeg na matchpoint tegen tegen een collega B6 een wereldbal op mijn eerste matchpoint, waarna het slachtoffer zijn palet omdraaide en langs het steeltje masturberende bewegingen maakte. Ander opvallend feit is dat je een Walekop compleet over de zeik helpt als je hem in enige set met 11-0 verslaat. Van woede geeft hij dan ook de volgende set weg. Vraagje: geldt dit alleen voor Walen of bestaat er in Vlaanderen ook een kennelijke anti 11-0 code? Het eerste kwartet overwinningen schonk mij veel voldoening en zorgde ervoor dat ik weer uit mijn schulp durfde te kruipen na mijn geblunder vooraf;
Bij binnenkomst gaf ik de wedstrijdleider tot drie keer toe een hand en eerlijk gezegd zou ik hem nog steeds niet herkennen. Toen deze man iets vroeg in de trant van: "Vous cherchez la toilette?" was ik er vast van overtuigd dat hij vroeg of ik van Vilette was en uiteraard gaf ik hem een hand met de tekst;"Lennard, Stekene, goedenavond". Het mooie was dat Anja eerst dacht dat ik die vent in de zeik zat te nemen, helaas kon ik haar die visie niet laten vasthouden. Na de wedstrijd zullen deze mensen zeker opgezocht hebben waar dat vermaledijde Stekene nu ergens ligt, want ik ga ervan uit dat zij onze zaal met lood in de schoenen zulen opzoeken. Wij wonnen daar slechts met 7-9 en hoopten dat we met een dergelijke magere overwinning konden rekenen op medeleven vanuit de keuken. Een uur(!) mochten wij wachten op de macaroni met ham en kaas, een gerecht dat door ondergetekende absoluut niet wordt toegejuicht, maar dat terzijde. Mijn ploeggenoten vonden een uur ook lang en dodelijk vermoeid aanvaardden wij de thuisreis. Christophe rekende onderweg terug af met wat flarden van mentale blokkades dus ik nodig u uit zaterdag zijn onnavolgbare bachkhand en keiharde forehand te komen bewonderen en bovenal hem te helpen herinneren (als de tegenstander de bel haalt tegen hem) dat de bel ook tot de 11 gaat!! (overigens wordt uw medeleven met de A-ploeg ook door de andere leden ervan vast wel op prijs gesteld)