Nieuws

Het was een rustige morgen op 15-10-05 toen ik aan de tafel mijn "koekskes" zat op te eten. Toen ik plots telefoon kreeg van Jeroen of ik niet kon bijspringen in de G-ploeg omdat Nick niet kon. Na overleg met de grote chef, kon ik meespelen. Zo gezegd zo gedaan. Om 18 uur kwam den Tim mij ophalen en zo vertrokken we naar het "nederige" St.-Niklaas. Daar aangekomen zat de familie Yzewyn ons al op te wachten. Wanneer we op weg waren naar de kleedkamer deed zich al een eerste probleem voor. Op het bordje stond "[- Tetten" , "Heren -]". Celine had de eer om naar de "tettenkleedkamer" (wat dat ook mogen wezen) te gaan, terwijl de gore manne naar rechts gingen.
In de kleedkamer bij ons ging het er wel wat goorder aan toe dan we verwacht hadden :-). Datgeen ga ik nu niet vertellen aangezien de meesten onder u dit gaan lezen en we het nog een beetje deftig willen houden. Dus spaar ik dat voor het onderwerp "Gore Klap" :-). Op papier zou het een makkelijke klus worden. St.-Niklaas stond voorlaatste, en wij hadden 2 versterkingen bij. Maar toch bleek het niet zo gemakkelijk te zijn, integendeel. De standen gingen evenwel altijd gelijk op: 0-2; 2-2; 2-4; 4-4, enz... Maar wat Celine ook uit haar mouw schudde, het mocht niet baten. Ze speelde heel goed, maar de tegenstand had altijd dat (grote) tikkeltje geluk meer. Waardoor ze, ondanks haar goed spel, toch al haar matchen verloor. Het zelfde senario speelde zicht af bij den Tim. Hij speelde ook goed vond ik, al vond hij zelf van niet, soms niet geconcentreerd genoeg luidde het antwoord. Tim verloor ook zijn 4 matchen. Dan was het de beurt aan onzen Dylan ;-). Die was zeker in vorm, dat lieten ook zijn gewonnen matchen blijken. Hij had er 4 verdiend gestolen. Ook al was het nog even beven tegen die E4, nl. 3-2 winst. Ik probeerde ook mijn steentje bij te dragen om deze ploeg toch nog een puntje te laten pakken. Ik won ook mijn 4 matchen. Uitslag 8-8, wat eigenlijk niet slecht was aangezien de "klasse" van de tegenstander. Achter af in de kantine vroeg de tegenstander wat we wouden drinken, waarop Tim heel droog zei:" Voor mij ne suikerwafel" (meer info, vraag Tim) Na nog een paar gore anekdotes, 2 man die aan het "filosoferen waren" en een paar pintjes later vertrokken we terug naar het o zo zalige Stekene. Voor sommigen was de avond achter de rug en gingen in hun bed wat uitrusten, anderen gingen dan weer gaan "TSJOEPEN" in de plaatselijke gore cafés die Kemzeke zo talrijk zijn.
Maar al bij al was dit een zéér geslaagde avond. Niet alleen op sportief vlak, maar ook wat betreft de sfeer. Die was namelijk fantastisch. Niet moeilijk ook als je met zo een ploeg op stap bent. Bij deze wil ik dus Dylan, Celine en Tim bedanken voor hun steun en hun goede groepssfeer, en niet te vergeten, de supporters :-). Ik kijk al uit naar het duel tussen Stekene F Stekene G.
To be continued...