Nieuws

Tijdens het enkelspel de week ervoor, goesting gekregen om eens mee te doen met het dubbelkampioenschap. Hugo was bereid om zich, volledig belangeloos in te zetten voor de goeie zaak. Donderdag voor de grote dag moest Hugo jammer genoeg afbellen. Alle tactische plannen en alternatieve speelwijzen moesten overboord gegooid worden. Het siert hem dat hij zelf voor een opvolger zorgde. Evrard had toegezegd in zijn plaats, niet wetende wat voor vlees hij in de dubbelspelkuip kreeg. Evrard (E0) was in mijn ogen een verbetering!!!!! (Sorry Hugo).
In een poule van 5, waarvan er 4 doorgingen, was het belangrijk om één wedstrijd te winnen. Eerste wedstrijd tegen Jeroen/Jeremy was om de geschiedenisboeken rap te schrijven en nog rapper dicht te doen, 3-0, bakske vol.
Tweede wedstrijd tegen Christophe/Inge was rijden met ons brommerke tegen een BMW in tweede versnelling, 3-0, bakske nog wat voller.
Derde wedstrijd tegen Marc /Eli gingen we beslissen in een vijfsetter. Nog een geluk dat Evrard de oorlog van 14-18 heeft overleefd. Persoonlijk ging ik eventjes zwaar uit de bocht omdat een weerbarstig overstekend scherm in de weg liep. Maar!!!!!!!!!! 13-9 winst in de belle en op gelijke hoogte van Marc en Eli die al een wedstrijd hadden gewonnen.
Vierde wedstrijd tegen Dominique/Céline kon geen winst meer opleveren, blauwe plekken en een hoop builen waren de uitvlucht zodat we geen kans hadden tegen dit duo, 3-0, bakske overvol.
Om in de finale te geraken moesten er nog twee kruimeltjes opgeraapt worden. Eerst de kwart en dan de halve finale. In de kwartfinale tegen de winnaar van de andere poule Yves/Dylan. Die hadden gewonnen van Bart/Maichel en van Anja/ Jean Paul, voorwaar gene kattepis. Alles geprobeerd gaande van duwballen, duwballen in "t kwadraat, megaduwballen, opslagen laten afkeuren, intimidatie na een gewonnen set, JAWEL een gewonnen set!!!!!! maar niks hielp. Maar achteraf moeten vaststellen dat die broekies beter zijn dan deze twee tachtigers doet pijn. Zeker als je weet dat die tachtiger dat moet horen tot in het najaar, dat hij niet meer kan winnen. Door de muziekkamer galmt steevast Peter Koelewijn met "Je wordt een oude papa, geef het maar toe, je bent nog even ""