Nieuws

Goedenavond trouwe volgers van Stekene,
Hierbij een episode over spelen in een frietkot gevuld met Walekoppen van 200+ nee niet qua leeftijd, als wel qua gewicht... Hier werken mensen een voor ons Ollanders niet te harden combinatie van brood met friet en saucis, verrijkt met een lading curry waar de gemiddelde bloedbank trots op zou zijn, zonder problemen weg. En allengs vraagt men zich af hoe toch tot die 200+ te geraken. Ik heb een idee....
In deze poule van jolijt werden wij uitgenodigd een bal te slaan. Men heeft er een douche, maar dat is tevens het woonhuis van ondefinieerbare zwarte zooi en anderssoortig gespuis. Verder hangt in de zaal een penetrante frietlucht, om te zorgen dat de sfeer (letterlijk) adembenemend wordt. Voeg daaraan toe het feit dat de zaal het formaat badkuip voor beginners heeft en tot slot een uiterst sportieve en buitgewoon aardige en attente tegenstander.
Verdedigen in een badkuip valt niet mee kan ik u zeggen, vandaar de "omgekeerde" service in het strijdperk gesmeten. De tegenstander was zo vriendelijk om op te merken dat ik mijn hand voor de bal houd als ik serveer. Gelukkig maar anders zou ik illegaal serveren, ik was als een kind zo blij met hun opbouwende kritiek. Tel daarbij op dat de scheidsrechter van de thuisploeg zijn ploeggenoten luidkeels aanmoedigt en de nestor van het team het nodig vindt om overal misbaar over te maken als hij achterstaat. Hij werkt kennelijk bij een houtzagerij want toen hij zijn meerdere in mij moest erkennen kon er slechts één vinger vanaf in plaats van de gebruikelijke hand. We zullen het met de mantel der liefde bedekken.
Verliezen leren ze niet in de Walen, zoveel is zeker. Toen ik ook mijn 4e match gewonnen had (zonder "omgekeerde" service) was het tijd voor een stukje huiswerk. Er zat een Waalse met een papier met Nederlandse werkwoorden, waarop ik besloot haar te overhoren. S'appeler? Eten, zo was het antwoord. Mmmmm, "manger"? probeerde ik dus... Eten, zo was het antwoord. Hardleers, dacht ik en liet het meisje gewillig aan haar lot over.
In de vestiaire aangekomen zag ik net iemand onder de "douche" vandaan komen. Ik hou wel van een gokje dus ik ook douchen. Toen ik klaar was kwam er iemand met een sporttas formaat container de vestiaire in. "Grote tas" zo sprak ik vol ontzag de drager ervan toe. "Quatorze-deux" was zijn logische antwoord...
Bij ons was het uiteindelijk douze-quatre, louter en alleen omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen hen zonder prikkel om verder te trainen achter te laten. Terug in Nederland meteen naar beeldvorming gegaan voor foto's van de longen... Wat zei de thoraxchirurg? Heeft u meegedaan aan een marathon friet bakken? "nee, meneer, 2 uurtjes gepingpongd in Châtelet.
A.s zaterdag hopen wij weer op een Stekense heksenketel, we spelen tegen de nummer 11, dus een ieder die Stekene een warm hart toedraagt en wil dat wij volgend seizoen weer in 2e nationale acteren wordt van harte uitgenodigd een kijkje te komen nemen. Wij zullen Bart erop wijzen dat een korte broek een stuk professioneler staat en verder uiteraard voor vuurwerk zorgen ondanks dat 31 december al bijna een maand geleden is....
Gegroet u allen,