Nieuws

Deze week moest de B-ploeg op bezoek bij Hamme C, de laatste in de stand (tot dan toe). Voor enkelen onder ons was het de eerste keer dat ze in het vernieuwde lokaal speelden, sinds de brand twee seizoenen geleden. Het was echter nog niet zeker of de B-ploeg wel met 4 spelers zou kunnen aantreden…

Christophe had namelijk last van de griep en had een hele dag in zijn bed gelegen om zijn ploeg niet in de steek te laten. Daar waar we vorige week Christophe nog probeerden te entertainen met een liedje uit ‘The Lion King’, was het deze week de beurt aan een cover van wijlen Whitney Houston. Bert toverde zijn altstem om in een niet te evenaren sopraanstem om dan een ‘loepzuivere’ “Aaaaand IIIIIII Will Always Love Youuuuu” te produceren. Eentje waar ons Whitney nog een puntje aan kon zuigen. Dat er terzelfder tijd ook een paar ruiten sneuvelden en een trommelvlies of 2 scheurden nemen we er graag bij. Want geloof het of niet, Christophe had de lokroep gehoord tot in Wilrijk en in tegenstelling tot zijn collega Francesco Schettino, kapitein van de Concordia, laat een échte ‘Capitano’ zijn ploeg niet in de steek. Ook Tim, die de dag ervoor nog even brandhout had gemaakt van Yves tijdens een snookerpartijtje, had tijdig de weg gevonden naar Hamme. Geen ‘Eeklose toestanden’ ditmaal.

Hamme gaat dit jaar gepaard onder het syndroom dat Stekene vorig jaar had. Te weinig spelers, voor te veel ploegen. Ook de C-ploeg ontsnapt hier niet aan. Hun C2, C6, D0, D4 opstelling kon dan op papier ook niet optornen tegen onze B4, B6, B6, C2 opstelling. Na 4 matchen keken ze aan tegen een 1-3 achterstand. Tim en Bert kenden geen problemen en konden zich iets gemakkelijker aanpassen aan de trage tafels. Yves en Christophe daarentegen hadden een belle nodig. Yves kon het laken naar zich toe trekken, Christophe had wat meer tijd nodig om zich aan te passen en verloor. Daar kwam dan nog eens bij dat Christophe meer last had van de hitte dan alle anderen. Bij wijlen leek het op een volleybal partij, waarbij na elke set de tegenstander een dweil moest bovenhalen om het overtollige vocht van onze Capitano op te kuisen. Hamme kon ook de volgende 4 matchen slechts 1 partij (Wim tegen Yves) op hun conto schrijven. Ze hielden bij een 2-6 ruststand nog kranig stand. Zo ook Christophe zijn darmgestel. Tot dan toe alleszins, want na de 2-14 einduitslag (enkel Bert had nog een belle nodig in de laatste partij, maar wist die te winnen) begonnen ze te protesteren. Je moet het maar doen, met griep de ploeg toch komen steunen en er 3 weten te winnen. Dat is wat anders hé, Meneer Francesco, dan uw biezen te pakken wanneer u roeibootje een klein beetje overhelt. Tim herpakte zich na vorige week en won er weer 4, Bert moet tot nu toe enkel zijn 1e match van het seizoen bij zijn nederlagen noteren, want ook nu bleef hij ongeslagen.

Na de match werden we getrakteerd op heerlijke hotdogs. En wie beweert dat de ‘Everyday’ mosterd van de Colruyt niet straf genoeg is, mag gerust eens 2 koffielepels tussen zijn hotdog leggen. Na een hevige discussies over of een Dyson al dan niet zuigkracht verliest en een geslachtsverandering van Ivanisevic naar Ivanovic (of was het nu omgekeerd?), werd het tijd om naar huis te gaan.

Alle scheepsratten van de B-ploeg nodigen u volgende week dan ook uit voor de vervroegde thuismatch tegen Egmont, vrijdag om 20 uur. Hopelijk vaart ons schip dan terug naar de overwinning! Schip ahoi!