Nieuws

Het seizoen van de G-ploeg was er één van de middelmaat. We kwamen in een reeks terecht met heel wat verplaatsingen naar tegenstanders in het ‘Gentse’, of zelfs nog verder. Misschien dat mijn ploegmaten het zich wel beklagen. Als chauffeur van dienst werd er steevast voor klassevolle schijven gekozen, met moraliserende teksten… Geschreven door een Antwerps genie. Een streepje gitaar mocht uiteraard niet ontbreken hier en daar. Gelukkig dat ik een goede co-kapitein had naast mij die immer enthousiast z’n beste moves bovenhaalde. (ja Kenny, ik heb het over jou)

Maar goed, laten we kort onze resultaten overlopen. De ploeg bestond dit seizoen (voornamelijk) uit mezelf, Levi Maras, Kenny Vereecken, Jonas Lammens en Charlotte Blancke. We moeten echter objectief blijven en toegeven dat heel wat invallers ons hier en daar kwamen vervoegen. (het is nooit goed om een kapitein te hebben die zelf nog niet de helft van de matchen heeft meegespeeld, gelieve mij niet te stenigen) In de eerste speelweek moesten we tegen Maldegem C, een sterke ploeg die ons op eigen bodem direct laat voelen dat zij een goede kans zouden maken om de titel te behalen. 5-11 wordt de uitslag. Levi laat echter direct zien dat hij in een goede vorm steekt, hij kan drie wedstrijden winnen. (proficiat met je E4-klassement, Levi!) Gelukkig maken we onze valse start nadien goed door Sint-Niklase H te kloppen met 2-14.

Wat daarna volgt is een heel onregelmatig seizoen waarin er even veel zwaar verloren als gewonnen wordt. Al snel wordt het duidelijk dat we niet zouden meespelen voor de knikkers, maar gerust mochten mikken op een plaatsje in de eerste helft van de ranking. Eventjes kennen we een piek aan het einde van de heenronde als er drie keer op rij gewonnen wordt. Eerst tegen onze collega’s uit de J-ploeg, een leuke match overigens. Daarna wordt er ook tegen Olsene en Egmont gewonnen, respectievelijk met 16-0 en 3-13. Met deze opsteker gaan we de winterstop in.

Kerstmis doet ons echter niet zo goed, want opnieuw is Maldegem veel te sterk voor ons. Er wordt ook verloren met 2-14 van Sterke Stut, een zware uitslag als je weet dat we in de heeronde gelijk konden spelen. Voor de rest winnen we van dezelfde ploegen als in de heenronde, we gaan dus niet echt vooruit of achteruit. Het is duidelijk dat een vijfde plaats voor ons het best haalbare was.

Het seizoen wordt afgesloten met 12 overwinningen op 20 wedstrijden. Niet gebuisd dus. Ik geloof ook dat er niet meer in zat. Het verschil tussen de betere ploegen en de ploegen onderaan was zo groot, en wij hingen er tussen. We verloren zwaar van die ploegen bovenaan, terwijl we tegen de rode lantaarn(s) soms een ‘walk over’ konden doen, als ik het zo mag stellen.

Ik wil mijn ploegmaten bedanken voor de leuke sfeer en het eeuwige geduld om met mij te willen optrekken op een vrijdagavond. Hopelijk kunnen we volgend jaar wat meer stunten en terug wat meer in de bovenste regionen postvatten!