Nieuws

Zaterdagmorgen (we zijn op maar de geest slaapt nog) 9 uur op een grijze parking aan de club. Grijs. Zowel de asfalt als de lucht. Het voorspelt weinig goeds. 15 ingeschreven jeugdspelers en iemand die ziek gevallen is, beterschap gewenst Bart W. en iemand die hem overslapen heeft, Onno is ons nog komen vervoegen. Sommige spelers staan wat afwezig te zijn, nog niet goed wetende wat hen te wachten staat.

Eerste spel van organisator en hoofdscheidsrechter Yves was een opwarming dat de helft van het provinciaal domein overlapte. De slapende koppen en dichte blaffeturen (oogschellen) werden direct opengemaakt. Lopen dat je leven er van af hing. Tussendoor een spelletje “Planking” waarbij de kinderen door de lucht zoefde , zonder angst!!! Evy, die ons trakteerde op wat lekkers omdat ze jarig was, ging hier op de eerste rij staan. Een voorbeeld van geen angst. Had ze geleerd van papa Joeri toen die nog balletles volgde!!! Sarah H. durfde niet maar ten lange leste deed ze mee. Het is echt een angstig gevoel je in het ijle te laten vallen zonder dat je iets ziet. Proficiat Sarah dat je dat durfde.

Ondertussen wat wedstrijdjes touwtrekken. Dan won de ene ploeg dan de andere. Tot de trainers tegen dat jong geweld moesten van scheidsrechter ”Genarro Olivieri” Yves, U weet wel die van het vroegere “Spel zonder grenzen". Wij waren maar met drie!!!! Ondergetekende en twee meisjes. We hebben ons geweerd maar tegen 8 pubers lukt het niet meer. Dank je wel om ons onze ledematen morgenvroeg nog te laten voelen.

Nog wat spelletjes zoals “raak de staart van de krokodil”, een denkspel met een zeil, ééntje met een binnenband en een touwenparcours was het al snel middag. Wij konden onze energie opladen bij het buffet van “Tante“ Ilse, zij zorgde voor de nodige calorieën met suikerwafels, limonade en uitstekende “raketkoeken”. Hmmmm lekker verpakte choco-prince koeken.

Na de middag nog een spel hilarische “blindenvoetbal” gespeeld. Met een zekere Hendrik, niemand kent hem maar die in het gewone leven als Harald door het leven gaat. De grijze lucht was ondertussen weggejaagd door al dat enthousiasme en de zon begon zowaar te schijnen.

Nog wat spelletjes in de sportzaal gespeeld waarbij iedereen mee kon doen. Ook de ouders die ons naar daar hadden gevoerd. Zij gingen evenzeer op in dit spel. Tot op een moment Femke een andere kapitein van haar ploeg wilde. Haar huidige kapitein was niet goed genoeg. Het was trouwens haar papa Davy die moest ophoepelen.

Nog eventjes wat spelletjes gespeeld onder leiding van “Guido Pancaldi” Peter, die andere van “Spel zonder grenzen” zodat het snel kwart na vier was. Nog eventjes Stijn W een applaus gegeven omdat hij door de dag het meeste spelletjes had gewonnen. Om 5 uur waren we terug op de parking. En iedereen ging tevreden naar huis. Ik sluit dit verslag af met twee voeten in een ijsbad, een elleboog ingepakt en een buil op mijn voorhoofd. MAAR….. met een heel warm hart van zoveel jeugdig geweld. Van elkaar helpen bij een spel,van aanmoedigen en supporteren, van helpen materiaal dragen en met de wetenschap dat het HEEEEEL GOED was.

Dank je wel, Yves voor de organisatie in volle blokperiode voor het examen, aan Peter voor het materiaal en de spelletjes in de zaal, aan “tante” Ilse voor het lekkere buffet en aan de ouders om ons naar daar te voeren en om mee te doen. Ook dank ik de jeugd voor de spelvreugde en enthousiasme. Ook al kom ik vanavond niet meer aan wandelen toe, en lig ik een heel verlengd weekend op de sofa of in bed, Dank je wel!!!!!!