Nieuws

Na een slecht seizoen vorig jaar, waar we maar nipt het behoud konden afdwingen, wisten we waar we aan begonnen. Evrard & ik wisten dat wij bijna elke match gingen spelen, onze derde man was meestal een kanon, een iets beter geklasseerde speler die eigenlijk altijd zijn 3 matchen moest winnen…

Onze eerste matchen konden wij dan ook winnend afsluiten, maar dat had niets met mij te maken… Ik had evengoed aan zijlijn kunnen kijken en dat is wel heel wat wedstrijden voorgevallen. Een sterke eerste man, meestal Mike, deed wat bijna altijd wat moest. Indien ik toch een wedstrijd winnend kon afsluiten, liet er wel iemand anders een steekje vallen.

Het werd een seizoen van hoogtes en laagtes. Matchen die we met overtuiging konden winnen werden afgelost door totale afstraffingen. Matchen die we moesten winnen, verloren we en matchen waar we op papier geen kans hadden, wonnen we!
Maar je moet een kat een kat noemen, als je 8ste eindigt op 10 ploegen kan je het seizoen geen succes noemen. Anderzijds, moest ik niet tegen mijn verlies kunnen zou ik beter een andere hobby zoeken…

Mike Vermeulen zou misschien Belgisch kampioen Airco-installeren worden, Nick Vermeulen kan het Wereldrecord palletsmijten op zijn naam zetten (zowel in aantal als in afstand). Geoffrey Weinand zou het niet slecht doen in een kampioenschap: “Flesjes water vangen met uw kruis” en ik ben bijna klaar voor de Paralympics, discipline: “Mannen die een opwarming van een uur nodig hebben”.

Dit terzijde: het ga ons goed, er is altijd volgend jaar…