Nieuws

Intro: Waar zijn de lichten van Kemzeke?

Terwijl enerzijds Marianne Bastiaens uit Thuis met veel gesteun en gekreun revalideerde van haar val-van-de-trap na een gevecht met Mayra (de inwonende zwangere juwelenontwerpster en vriendin van dokter An die helaas geen patiënten meer over de vloer krijgt wegens een vermeend ontvoeringschandaal van dokter Geert die op zijn beurt voorlopig van tafel-en bed-gescheiden is van zijn vrouw Marianne) en terwijl anderzijds koning Filip met zijn Mathilde aan het oefenen waren met hun recent aangekochte jachtgeweren om deze winter 90 volstrekt weerloze herten af te schieten in de Ardeense bossen, trok Stekene H op expeditie naar het onherbergzame Erembodegem (GPS-coördinaten: Breedtegraad/ Lengtegraad: 50.9206095, 4.060891999999967 N / E * 50° 55' 14.196", 4° 3' 39.2106" N / E**). Normaal bestaat de H-ploeg uit vier jonge, aanvallend ingestelde dames maar op deze - zoals weervrouw Sabine had voorspeld - zachte woensdagavond in oktober werd een onuitgegeven kwartet opgetrommeld: Geert “Polderbeest” D’hoey, Hugo “Onvermoeibare oude krijger” Van Poucke, Cato “dochter van” Verbeke en Bert “vader van” Verbeke.

Nog voor het vertrek kregen we af te rekenen met een kolossaal geografisch probleem: “Waar zijn de lichten van Kemzeke?” Locals weten dat “De lichten van Kemzeke” zich al sinds mensengeheugenis situeren op de hoek van de Stationstraat, Regentiestraat, Hoekstraat en Dorpstraat. Daar hadden wij dan ook keurig en facebookgewijs om 18u30 afgesproken om de “Onvermoeibare oude krijger” op te pikken. Helaas was er geen krijger te zien in velden noch wegen. Mogelijks had Hugo als ingeweken West-Vlaming wellicht een ander idee over de exacte locatie van “De lichten van Kemzeke” en daarom tuften we naar de “Tweede lichten van Kemzeke”, die zich bevinden vlak over Frituur De Stuif (lekker krokant gebakken frietjes, de berenpoot en de Turkse broodjes zijn er niet te versmaden en vooral op vrijdagavond kan je er over de koppen lopen). Helaas was er ook daar van Hugo geen spoor. Een bezoek aan de woonst van Hugo een eindje verderop maakte ons niet veel wijzer, integendeel. Zijn echtgenote meldde dat Hugo al te voet vertrokken was. Omdat Kemzeke niet bepaald een wereldstad is, hadden we Hugo zeker onderweg moeten tegengekomen zijn, wat niet het geval was. Lichte paniek maakte zich van ons meester. Wij waren al volop aan het brainstormen over een treffende tekst die we zouden verspreiden via de Cel Vermiste Personen, genre “Knappe, sportieve zestiger in het bezit van een beigegekleurde sporttas, met door het fietsen gebruinde benen, zwaar West-Vlaamse tongval, verdwenen op woensdagavond 1 oktober 2014, tussen 18u30 en 18u40, laatst gesignaleerd in de buurt van “De vermoedelijke lichten van Kemzeke”… Gelukkig vonden we Hugo uiteindelijk nonchalant leunend tegen een verlichtingspaal, op zowat 150 meter van “De lichten van Kemzeke”. We konden vertrekken.

Tussenstuk: Mijn keuken is uw keuken (eerst betalen natuurlijk), vrij naar Donald Muylle

Omdat wij als spelers van Stekene gebruik kunnen maken van een fantastische eigen sporthal, is het telkens weer spannend bij een uitwedstrijd: waar zullen we in godsnaam nu weer belanden? In een vochtige kruipkelder, achter in een baancafé of in een veredelde opslagplaats van verdachte goederen? Ik verzin het niet: TTC Erembodegem heeft zijn onderkomen in een knap gerenoveerde beestenstal, pal naast de E40. Heren beschikken hier over een kleedruimte van 20m² inclusief twaalf stoelen, een bankje en negen kapstokken. Dames verkleden zich in het toilet.

Over de accommodatie die zijn plaats verdient in het jaarboek “Creatieve architectuur in Zuid-Oost Vlaanderen”, kregen we een gratis toelichting van één van de thuisspelers: “Waar nu tafel drie staat, was vroeger het varkenshok. En waar tafel vier staat, was de kippenren. Soms vinden we er nog wel eens een ei.” In de wedstrijdruimte kan je niet om twee blikvangers heen: een pelletkachel om de barre wintermaanden door te komen en een reuzengroot rechthoekig reclamepaneel met een foto van keukenproducent “Ik ben Donald Muylle, al dertig jaar maak ik keukens alsof ze voor mezelf zouden zijn”. Hoewel Donald TTC Erembodegem geen euro’s toesteekt, zijn ze hem toch eeuwig dankbaar voor de pompbak die hij hen cadeau deed.

Slot: een avondje uit met de seniorenclub

Eerst en vooral een welgemeende en dikke proficiat aan de spelers van TTC Erembodegem: als je met 11-5 wint, dan kunnen wij hen alleen maar feliciteren. Opgeteld scoorde Erembodegem 704 punten, tegen 668 voor onze ploeg. Zij hadden 87 netballetjes die telkens resulteerden in een punt, wij slechts vier. 11-5 lijkt een zware afstraffing, maar niets is minder waar, getuige de acht belles waarvan we er helaas zes verloren.

Omdat de meeste leden van onze gelegenheidsploeg – op Cato na – al op een gezegende leeftijd zijn en omdat de spelers van Erembodegem samen circa 295 jaar oud waren, had de wedstrijd veel weg van “Een avondje uit met de seniorenclub”. De twee toeschouwers in de kantine-achter-glas waren overigens verrukt over de sublieme prestaties van onze H-ploeg. “Onvermoeibare oude krijger Hugo” voelde dat hij wat goed te maken had na zijn geografische misser en speelde de golfplaten van het dak met zijn aanvallend ingestelde mentaliteit: twee mooie overwinningen, waarvan één tegen een E4, zestien liter zweet en drie kilo eraf waren de fijne nevenresultaten. “Polderbeest” Geert overtrof zich met zijn verwoestende uithalen, tactische vondsten, het betere grimassenwerk en gedrevenheid, en won één wedstrijd. Gelukkig voor Geert liet de dopingcommissie verstek gaan want Leffe drinken tijdens de wedstrijd is helaas al een tijdje verboden. Captain Cato “dochter van” zorgde voor het verfijnde inzicht en subtiele baltoetsen die de twee toeschouwers zich nog lang zullen herinneren. Ook Cato won een wedstrijd, het hadden er net zo goed meer kunnen zijn. Ondergetekende “vader van” kwam na 15 jaar en zonder enige training nog eens in actie. Twee indrukwekkende kniebanden moesten de nodige ondersteuning brengen om mijn kraakbeenloze knieën overeind te houden. Gelukkig konden de ploegmaats mijn slaap- en geeuwverwekkend spel wel appreciëren. Eén van de toeschouwers trok overigens tijdens mijn derde partij en tijdens een rally waarbij het balletje al 165 keer over en weer was gegaan, ontmoedigd naar huis, de duistere nacht tegemoet. Eén overwinning op een E4 was mijn aandeel.

Na de wedstrijd trakteerden de sympathieke spelers van de thuisploeg ons op een gigantische stapel halfbruine boterhammen met filet américain, een hoeveelheid waarmee de hongersnood in pakweg Somalië toch zeker tijdelijk opgelost zou kunnen raken.

De H-ploeg kijkt al uit naar de komst van Erembodegem E in de terugronde. Mochten de spelers van TTC Erembodegem E dit verslag websitegewijs meelezen, dan geef ik alvast de gps-coördinaten van ons clublokaal door: 51.200001; 51°12’ 21” N; 4.033333; 004° 02° 4.